|
|
Robert Paul "Tad" Williams uznawany jest przez wielu miłośników książek i krytyków "nowym królem
Fantasy", który wielokrotnie przewyższa nawet Johna Ronalda Ruela Tolkiena. Williams urodził się
14 marca 1957 roku w
Stanach Zjednoczonych. Przez długi czas swojego życia mieszkał w miejscowości Palo Alto, które słynie głównie z
cieszącego się sporą renomą "Stanford University". Jego rodzina nigdy nie była bogata i nie cierpiała na nadmiar
gotówki, ale też trzeba zaznaczyć, że rodzice Tada starali się, aby nigdy nie cierpiał biedy i otrzymał solidne
wykształcenie. Jednakże pomimo usilnych starań rodziców, w przeciwieństwie do większości swoich przyjaciół, Tad po
ukończeniu "high school" nie poszedł do college'u, lecz zdecydował się usamodzielnić. Chwytał się wielu
różnych zajęć: był sprzedawcą butów, agentem ubezpieczeniowym, a oprócz tego roznosił gazety, grał w zespole rockowym
o nazwie "Idiot" (Idiota) i robił jeszcze wiele innych rzeczy, których pewnie
sam już nie pamięta... Później przez prawie dekadę prowadził program
radiowy "One Step Beyond". Realizował także spektakle teatralne i
telewizyjne, uczył w szkole podstawowej i college'u, pracował w dziale
multimediów firmy Apple Computers. Jest współzałożycielem stacji telewizji
interaktywnej oraz pisze scenariusze telewizyjne i filmowe. Można powiedzieć o
nim, że jest prawdziwym człowiekiem renesansu. Jednakże jego powołaniem stała się literatura. Pierwszą wydaną książką tego pisarza była "Pieśń Łowcy" ("Tailchaser's Song"), która odniosła spory sukces i zyskała pochlebne recenzje krytyków, co zawsze dodaje debiutantowi skrzydeł. Nie inaczej było z Tadem Williamsem — sukces pierwszej powieści zachęcił Tada do pisania kolejnych powieści: "Dziecko z miasta przeszłości" (wraz z Niną Kiriki Hoffman), "Czas Kalibana" ("Caliban's Hour"), "Wojna kwiatów" ("The War of the Flowers") czy wreszcie nie wydana jeszcze w Polsce graficzna powieść "Lustrzany świat" ("Mirror World"). Tad napisał też opowiadania do antologii "Elrick" Michaela Moorcocka, "Sandman: Book of Dreams" Neila Gaimana i "Poza wyobraźnią" ("Beyond Imagination") Davida Copperfielda. Opowiadania "Człowiek z płomieni" ("The Burning Man") osadzone w realiach Osten Ard z trylogii "Pamięć, Smutek i Cierń" oraz "Chłopiec, który znalazł szczęście po śmierci" ("The Happiest Dead Boy in the World") znalazły się też w silverbergowskich antologiach "Legendy" i "Legendy II", umieszczając nazwisko Tada w galerii takich sław jak Stephen King, Terry Pratchett, George R.R. Martin, Orson Scott Card, Terry Goodkind czy Ursula K. Le Guin. Wszystkie te książki i opowiadania zbierały dobre oceny i dostarczały nowych fanów, jednakże największy rozgłos i sławę przyniosły mu dwie kolosalnych rozmiarów, wielotomowe powieści — trylogia "Pamięć, Smutek i Cierń" ("Memory, Sorrow & Thorn"), składająca się z tomów zatytułowanych: "Smoczy tron" ("The Dragonbone Chair" — 1988), "Kamień rozstania" ("Stone of Farewell" — 1990) i "Wieża zielonego anioła" ("To Green Angel Tower" — 1993); oraz tetralogia "Inny Świat" ("Otherland"), złożona z tytułów: "Miasto złocistego cienia" ("City of Golden Shadow" — 1996), "Rzeka błękitnego ognia" ("River of Blue Fire" — 1998), "Góra z czarnego szkła" ("Mountain of Black Glass" — 1999) i "Morze srebrzystego światła" ("Sea of Silver Light — 2001), które okazały się na świecie wielomilionowymi bestsellerami i sprawiły, że Williamsa okrzyknięto największym talentem pisarskim w literaturze typu fantasy od czasów Johna Ronalda Ruela Tolkiena! Uznaniu krytyków towarzyszy entuzjastyczny aplauz fanów — książki Tada po prostu się czyta, i to jednym tchem. Oczywiście trzeba uczciwie przyznać, że pisarz na tytuł którym go nagrodzono zdecydowanie zasłużył. Styl Williamsa jest genialny — nikt tak jak on nie potrafi opisywać świata magii. Przez cały czas czytania powieści trzyma czytelnika w napięciu, tworząc w jego głowie prawdziwy młynek. Poza tym, Williams stawia na ilość: jego książki to powieści na parę tysięcy stron, które oczarowują czytelnika i przytłaczają go bogactwem opisywanego świata. Tada Williamsa jako pisarza można podziwiać za różne cechy — wielki intelekt, wspaniałe pomysły, ciekawie nakreślone postaci, ale nie tylko. Przede wszystkim należy go podziwiać jako wspaniałego gawędziarza i pisarza, który potrafi przykuć uwagę czytelnika tak, że każde oderwanie się od lektury traktuje on jako "zło konieczne". Obecnie autor wraz z żoną Deborah Beale mieszka w Londynie i w rejonie zatoki San Francisco, gdzie konsekwentnie pracuje nad kolejnymi książkami... Ciekawe czy znowu nas czymś zaskoczy? Opinie: W listopadzie 1992 roku byłam na Hillconie III w Rotterdamie, dorocznym Beneluxconie, tym razem w Holandii. Jednym z gości honorowych był tam Tad Williams, autor "Pieśni łowcy", trylogii "Pamięć, smutek i cierń" oraz najnowszego cyklu "Inny świat". Tad jest zupełnie niesamowity; on chyba zapomina o oddychaniu, kiedy mówi, a usta mu się praktycznie nigdy nie zamykają. Cały czas też zastanawiałam się czy nie zaplącze się w kable od mikrofonu, kiedy tak szalał przed zasłuchanymi konwentowiczami. Jest przy tym draniem zakochanym w samym sobie, ale ma tyle wdzięku i tryska dobrym humorem, energią i pomysłami, że można mu wszystko wybaczyć. Przy tym wyniosłam z jego spotkania autorskiego jedną bardzo ważną rzecz — przeświadczenie, że jestem miłośniczką fantastyki z powodu mojego widzenia i odczuwania świata, tego, że jestem inna i szukam podobnych sobie. Williams odnalazł siebie w fandomie fantastyce naukowej i myślę, że ja też.Małgorzata Wilk Magazyn Fantastycznie! nr 11/99 www.sf.magazyn.pl Nagrody i wyróżnienia: 1986 — nominacja do nagrody Campbella (Hugo) za najlepszy debiut – "Pieśń Łowcy"1990 — nominacja do nagrody "Science Fiction Book Club" za najlepszą powieść Fantasy – "Smoczy tron" 1999 — nominacja do nagrody AWARD@PHANTASTIK.DE za najlepszą powieść obcojęzyczną – "Miasto Złocistego Cienia" 1999 — nominacja do nagrody Akademie (Czechy) za najlepszy cykl powieściowy – "Wieża Zielonego Anioła" 2000 — nominacja do nagrody Akademie (Czechy) za najlepszy cykl powieściowy – "Inny Świat" 2005 — nominacja do nagrody British Fantasy Society za najlepszą powieść – "Marchia Cienia"
|
